İlk gebeliğim düşükle sonuçlandıktan sonra hiç bi zaman hamile kalamayacağım kalsamda yine düşüreceğim diye saçma sapan bi psikoloji yaşadım. İlerlemiş bi gebelik olmadığı için doktor tekrar hemen hamile kalabileceğimi söylemişti oysa. Söylemişti ama, bu kadarda erken olamazdı dimi :))
Düşüğümün 3. ayında 10 nisan günü adetim dahi gecikmeden içime bi şüphe düştü. Acaba doktorun dediği gibi hemen kalabilirmiydim? Bu ay hamile kalmış olabilirmiydim?İçim rahat etmedi, eşimle gecenin köründe nöbetçi eczane bulup test aldık. Çift çizgiyle kendini hissettiren ikinci meleğim yoldaydı. Hemen doktora gitmek istemedim, evde bir hafta yatarak kesenin oluşmasını bekledim. İlk doktor randevumda kesenin bozuk olduğunu, bir hafta sonra tekrar gelip kendiliğinden düşmemişse kürtaja alınacağımı söyledi doktor. ( Bu konuyla ilgili sizlerden dua isteyen bi post yayınlamıştım) Eşim işi sebebiyle yanımda değildi kontrolde, masadan nasıl kalktım, doktorun odasından ve hastaneden nasıl çıktım inanın belli belirsiz hatırlıyorum. Tek hatırladığım, durakta ağlayarak otobüs beklerken telefonda anneme "buda gidecekmiş" dediğimdi.
Ağladığımı gizlemek için yol boyunca dışarıyı izledim eve gelene kadar. 15 dakikalık yol, sanki 15 saatte bitti.
Eve gelir gelmez eşimi aradım, hiç moralimi bozmamamı, herşeyin hayırlısı diye beni sakinleştirmeye çalışan eşimin ses tonunu hayatım boyunca unutamam.
5 gün boyunca annemin tavsiyesi üzerine bol bol üzüm pekmezi içip, sırtüstü yattım.Bir hafta sonra düşmemişse eğer kürtaj edeceğini söyleyen doktora gitmek yerine tavsiye üzerine başka bir doktora gittim.
İyiki böyle bişey yapmışım, çünkü yeni gittiğim doktor hiç bir problem olmadığını gayet normal bi kese oluştuğunu söyledi. Çok şükür bebeğimiz bu sefer bizi terketmeyecekti.
İlk 4 ay hiç zorlanmadım, doğru düzgün mide bulantısı bile çekmedim.Hamileliğimin en güzel anlarını memleketimde ailemle geçirdiğim iki ay yaşadım.6. ay bitip 7. aya girdiğimde başladı erken doğum riskim.
Suyum azaldı, düzeldi. Ha doğdu ha doğacak derken 36. haftaya girdik meleğimle.
36+1 günlüktüm, arkadaşımın arkadaşı evinde mevlüt okutacaktı, kalabalık olmasını istediği için benide davet etti. O gün nasıl enerjiğim, hamileliğim boyunca hiç uyumadığım gece uykusunu uyumuşum. Hiç bi sıkıntı, kasık ağrısı hissetmiyorum. Mevlütün okunacağı eve vardığımızda oturmadan önce bi lavaboya gitmek istedim. O an bi tuhaflık olduğunu anladım. Lavabodan çıkıp yerime geçerken arkadaşımla paylaştım durumu. Nişanım gelmişti, ama su gelmesi yada sancı gibi bişey yoktu daha. Kısa sürede evdeki herkes durumu anladı, çok güzel dualar edildi bana. 41 yasin okundu, yaşlı teyzeler tek tek okudu benim için. Hiç bir rahatsızlık hissetmediğim için evi terkedip hastaneye gitmedim, hatta eşimi bile aramadım.
Saat 13:00' de gittiğimiz evden akşam saat 18:00 de çıktık. Hala bi sıkıntı yoktu bende. Eve gelince eşimle beklemeye başladık. Bi yandan ben netten nişandan ne kadar sonra doğum başlar diye araştırma yapıyorum. Doktorumuzu aradık. Hastaneye gitmemizi önerdi. Sancı olmadığı için evde bi süre daha kalmaya karar verdik. Saat 20:30 'da "hadi kalk gidelim bişey yoksa geri geliriz, hiç olmazsa içimiz rahat eder" diye ayaklandık. Yanımıza nede olsa geri gönderirler diye hiç bişey almadan çıktık evden.Hastanede yapılan muayenede 1 cm kadar açıklık olduğunu, ama bebeğin kafasının rahim yoluna düşmediğini öğrendik. Nst'ye bağlanıncada hiç bi sancı hissetmediğim halde 3-4 dakikada bir 70-80'i bulan sancıların olduğu tespit edildi.
Hemen "düzenli doğum sancıları var ama açılma yok" diye doktorum arandı. 15 dakika geçmeden doktorum yanımdaydı. Suyumun azlığından dolayı bebek kendini rahim ağzına itemediğini, suni sancı alsamda açılmanın 20-30 saat gibi bi sürede tamamlanacağını öğrendik.Üstelik bu süre içerisinde bebeğin sağlığını etkileyecek komplikasyonların başlayacağınıda söylediler. Doktorum sezeryan teklif edince eşimle hiç düşünmeden kabul ettik ve işlemleri başlattık. Bu arada saat 21:30 oldu. Eşim apar topar doğum çantamızı almak için eve gitti. Ameliyatın başlaması için eşimi bekliyorlar, yarım saat içinde eşimin gelmesiyle benide ameliyathanenin kapısına götürmeleri bir oldu.Eşim alnımdan iki defa öpüp ameliyathaneye yolcu etti. Bense aklıma gelen bütün duaları okuyorum tekerlekli sandalyede giderken. Benden dilek dilememi isteyen herkesi geçiriyorum aklımdan Allahım işlerini güçlerini rast getir diye.Bu arada sadece eşimin arkadaşı ve eşi dışında doğuma girdiğimden hiç kimsenin haberi yok.
Ameliyathaneye ulaştık sonunda, belden uyuşturulucam bebeğimle hemen ilk teması kurucam. Doktorum ısrarla tavsiye ediyor, ama bende bi korku yok diyorum komple bayın beni. Belimden iğnem yapılacak. Soruyorum "çok acıyacak mı" diye "elindeki serum iğnesi takılırken ne kadar acıdıysa okadar acıycak" diyor hemşire. "İyi ozaman" diyorum. Kıpırdamamam gerekiyor, iki büklüm oturtup omuzlarımada bi hemşirenin bastırmasıyla iğnem yapılıyor. Ama ne acıı ımmmhh anlatamam. Kendimi kastığım için tabiki.
Otururduğum sedyeye uzanana kadar bacaklarım hissizleşiyor. Doktorum hemşirelerine "hazır mıyız" diyor.
Ben atlıyorum hemen "durun durun ben hazır değilim" o sırada benim sonda takılmış bile hissetmemişim.
Başucumdaki hemşireye hala yalvarıyorum "nolur bayıltın beni". "Tamam bebeğini gör dikişlerin atılırken uyutucam seni " diyor. "Yok yok kesmeden bayın" o sırada bi çığlık bi ıngaaaaa :))) herşeyi unutuyorum, başucumdaki hemşireye bakıyorum şaşkınlıkla. Gülüyor bana tatlı tatlı.
Bebeğimi hemen koklatıyorlar bana, yanaklarımızı birbirine değdiriyorlar. İnanılmaz bi duygu patlamasıyla o ağladıkça bende ağlıyorum. 36 haftalık 49 cm, 2860 kg bi meleğim var artık.
Bebeği giydirirlerken yan tarafta biraz daha görmek için beni uyutun diye yalvardığım hemşireye "sakın uyutmayın beni" diyorum. Dikişlerimiz bitiyor odamıza gidiyoruz. Ameliyathanenin kapısında eşim beni bekliyor. "Gördün mü çok güzeldi" diyorum. "Sana benziyor" diyor.
Odamıza çıkıyoruz. Artık üç kişiyiz.
İnanılmaz bi duygu anlatamıyorum, tarifi yok sanırım.
Kokluyorum, dudaklarımı yanağına değdiriyorum. Benim olduğuna inanamadığım bi meleği kucağımda emziriyorum.
Dilerim bütün bebek sahibi olmak isteyenler yaşasın bu mutluluğu.
Bizim hikayemizde bu.
Hızlı, heyecanlı, şaşkın, ama sonu muhteşem :))
26 yorum:
allah analı babalı buyutsun.rabbım nasıp edınce gerısı bahane,darısı tum ıstıyenlere saglıkla...
Allah iyiliğini versin kujuu :) akşam akşam ağlattın beni, iki gözüm iki çeşme oldu :) Efe meleğin gelişi çok güzel olmuş ömrü de çook güzel olsun inşallah. Üçünüz hep mutlu yaşayın.
Çilek; inşallah canım. Kimse bu mutluluktan mahrum kalmasın.
Hülya: Saol teyzemiz :)) İnşallah.
Çok duygulandım.. Burda ben de bi duygu patlaması yaşadım inan. :) Sağlıkla mutlulukla büyütün bebeğinizi.. :)
Liliputana: Ben yazarkende ağladım :)) Teşekkür ederim. İnşallah Sağlıkla büyüdüğünüde görücem.
Gözünaydın canım.Nasıl güzel anlatmışsın yanında gibi hissettim kendimi :))
Sağlıkla kavuşmanıza sevindim. Ömrü uzun,sağlıklı,neşeli,akıllı,hayırlı bir evlat olur inşallah.
Allah analı babalı büyütsün inşallah,kaderi güzel olsun meleğinin.Seni o kadar iyi anlıyorum ki bende ilk gebeliğim kürtaj olmak zorunda kaldım.Şuan o kadar korkuyorum ki aynı şeyleri yaşamaktan.Doktor herhangi bir sorun olmayacağını söylese de 4 ay oldu hala psikolojim düzelmedi:((
margazit:Cümleten gözümüz aydın canım saol:)) Güzel dileklerin için teşekkür ederim.
luzu:İnşallah canım teşekkür ederiz.Sakın moralini bozma. Bu meleklerin bi zamanı var ve o zamanda geliyorlar. Bak ne güzel doktorda bi sorun yok demiş. Ne olursa olsun rahmin kendini toparlaması 3-6 ay arasında gerçekleşiyor. Benimki öyle oldu, seninkide öyle olacak, yakında burdan bana bebek beklediğini bildireceksin.Psikolojini sakın bozma.
ayy canım ağlayarak okudum inan.çok şükür o kadar sıkıntı yaşasan da sağ salim kavuştun bebeğine eminim hepsini unutmuşsundur.allah bundan sonra yüzünüzü hep güldürsün inşallah.umarım doğuma giderken tüm hamileleer için dua etmişsindir de ben de girmişimdir aralarına:))) rabbim bu güzelliği yaşamayı bana ve hamile olan ve hamile kalmayı bekleyen herkese nasip etsin inşallah.
Yazını öyle hızlı okudumki çok heyecanlandım.çok duygulandım.
Sağlıkla,huzurla uzun ömürler olsun mutlu yuvanıza.
Sevgiler...
elem gidince lezzeti kalırmış. şimdi bebeğinizle, o zor geçen günleri yenmenin verdiği olgunlukla mutlu ömürler geçirmenizi temenni ediyorum.
sağlıcakla..
Sewda: evet canım herşeyi unuttum, hatta ne çektiysem değermiş bu melek için diyorum şimdi. Merak etme, bütün hamilelerin yardımcısı ol allahım dedim. İnşallah sende güzel bi hikayeyle paylaşırsın o mucizevi anını.
cingifilli;Teşekkür ederim güzel dileklerin için :)Sevgiler.
Rengarenkli:Bütün acılar unutuldu, anne olmanın gururu ve keyfi içindeyim. Teşekkür ediyorum, güzel dilekler için.
soluk almadan okudum canım! mükemmel anlatmışsın yanındaymış gibi yaşadım. Allah analı babalı bol sağlık ve huzurla büyütsün inşallah!
Gözün aydıncanım Allah analı babalı bahtlı büyütsün inşallah. İlk oğlandada bunlar benim başıma gelmişti şimdi 12 yaşında. Darısı başına inşallah.
Cansu: teşekkürler canım, cümlemizin bebkleri inşallah.
Tala:Teşekkür ederim. Bana hiç büyümeyecek gibi geliyor, bak seninki 12 yaşına gelmiş. Allah banada göstersin o günleri.
Anane gibi oldum, okurken dislerimi sika sika agladim. Yanimda babam var sorsa ne oldu diye, mimoza dogum yapmis desem tuhaf tuhaf bakacak yuzume. Cok guzel bi hikaye.. Allah birlikte hayirli uzun omurler versin ucunuze de.. Efe bebegi benim icin kokla annesi:)
Çİtlembik:Kokladım öptüm yerine. Duygularıma ortak olup ağlamışsın, teşekkür ediyorum. Bütün güzel dileklerini bizde Efe'yle sana gönderiyoruz.
anlatırken sanki ben de yaşadım ve çok korktum ama maşallah kucağınıza almışsınız umarım bana da nasip olur:)
Selda: Teşekkür ederim. Allah bu güzel duyguyu sanada yaşatsın. Lohusanında duası kabul olur heralde :))
tatlım Allah sağlık sıhhat ve her şeyin hayırlısını versin:)bende aylardır ilk yaşadığın olumsuzlukdan muzdarip olarak bloğuma bile girip bir şeyler yazamadım halada istemiyorum, dediğim gibi her şeyin hayırlısı olsun bunda da vardır bir hayır, bebişe ve kendine iyi bak
sağlıklı günler olsun...
sevgiler
Şekerperisi: Canım sakın kendini üzme. Dediğin gibi herşeyin hayırlısı. Ben, sen dahil bi çok kadın yaşadı bu durumu. Bak benim bebeğim oldu bile. Seninde olacak.
sonuna kadar okudum.ilkinde kötü şeyler yaşamışsın ama hayırlısı buymuş demekki.iyiki diğer doktora gitmemişsin sağlkıklı çocuğuı alacaktı belki.kime güveneceğiz artık bilmiyorum.
sağol canım benim inşallah hayırlısıyla olur...çok öpüyorum
sevgiler:)
Allah Anali Babali büyütsün.Cok güzel bir kaderi olsun..Okurken gözlerim doldu, ne güzel anlatmissin..
çok güzel bir doğum hikayesi... gözerim doldu... Allah analı babalı büyütsün sağlıkla mutlulukla...
rabbim herkese nasib etsin..inş.ağlattnz beni :)) bende son ayım bebeğimi bekliyorum:))
Yorum Gönder